Yolda Üç Kişi

"Yakup, Leyla ve Halil yollarinda gidiyorlardi. Onlari düssel bir kavsakta ben bulusturdum. Yol arkadasligi yapan bir üçlüden çok yazgilari kesismis üç kisi gibi geldiler bana. Tanidigim insanlardi hepsi; içlerinde benden ve sevdiklerimden parçalar vardi. Iyi anlasacaklarini umuyordum baslangiçta; ne var ki onlari olusturan çizgiler netlestikçe, umdugum gibi geçimli olamayacaklarini anlamak zorunda kaldim. (...) Onlarin yola bakislarina, beklentilerine ya da hüzünlerine göre degisiyordu her sey. O zaman yürüdükleri yol ayni olmaktan çikiyor, üçü için üç ayri gerçege dönüsüyordu. Attiklari her adim onlari yalnizca geçmislerinden degil, birbirlerinden de uzaklastiriyordu böylece. Zamanla bunun zaten tüm yollar için geçerli oldugunu, iki kisinin ayni yoldan yürümesinin olanaksizligini da ögrendim. Yol imgesinin her daim taze kalmasinin asil nedeni buydu demek ki."
"Tutkulu bir roman. Bireyin savunusu olan bu güzel roman ironiyle, mizahla dolu ve iyi bitiyor. [...] Siyasi siginmaci, burslu ögrenci ve gezgin sanatçi kimligindeki okur Paris'ten geçerek Berlin'den La Rochelle'e gider, sonunda Türkiye'ye varir. Neden gittiginin pek önemi yoktur, önemli olan kesintisiz dönen çark ve her zaman hazir olan valizdir. En azindan zihinde."