Yoklama

geldiğim yer süt kokar hâlâ keçinin memesinde diş izlerim var sakinleştiremediğin rüzgârlı saçlarım yağmurla ıslattığın öpüşlerim gıcırtılı çardaklarda yüzümüze batan kıymığın kanı sırtında çimlerin izi karışık toprakta açtığın yuvalar gözlerin karıncaların emeği var geldiğim yer sen kokar şimdi süt şişeleri kırıldı, keçi öldü nehir taştı, topraktaki gözlerin kapandı karıncaların sırtı kambur çardağı üşüyen evsizler yaktı kuraklık gelecek dediler dudaklarım kurudu bi’çimler kaldı biraz seyrek yakındır yangın çıkacak sen, ben, bir de ilk annemiz keçi geldiğim yerden gitmemiz gerek sevgilim toparlanalım.