Yalnızlığın Yüzü

Bir yanda, siyah ve beyaz günlerden olusan, gri dünyasina hapsolmus, yalniz bir kadin... Diger yanda “Biliyor musunuz? Ben yaslandigimi da aynalardan degil, gittikçe benden uzaklasan erkeklerin gözlerinden anladim.” diye dertlerini paylastigi, tanimadigi o Ekimdost’u ve “... sen kozanin içine kapanmis bir ipek böcegisin. Bir kelebege dönüsmek için, yalnizca bir hamleye ihtiyacin var. Küçücük bir zorlamayla, o kozanin duvarini kirip bütün görkeminle aydinliga çikabileceksin ve kelebegin kanatlarindaki renkler gözlerine yansidiginda, dünyayi daha aydinlik göreceksin, dudaklarinin ali daha bir belirgin olacak...” diye onu cesaretlendiren bir adam... Kadinin, dört duvar arasina sikisip kalan hayatini renklendirebilmesi için, diger renkleri de kesfetmesine acaba hangisi yardimci olabilecek?