Vodvil

Yıkıma giden bir varoş, üzerinde yükselen bir kule. Vodvil. Belleğin ikiyüzlülüğüne dair, hikayesi yıldızların ve menekşelerin ışığına yazılmış, kendi aydınlığını kendi içinde arayan, canavarlarla örülü karanlık bir öykü. "Bur’da bi’ laf vardır. Yutmasan da gargara yaparsın diye. Kandilini enfiye suyunda söndürenlerin dilinde hatmedildiği için yanağı pembe gıcırlara iki numara büyük gelen. Tam da böyle anlatılır işte civarda namımız. Ne bir eksik ne bir fazla. Böylece kastedilir işte canımıza. Sahibinden sövgülerle." "Hayat üzerimize ne kadar gelirse gelsin vazgeçmek bize göre değildir. Bize yakışan kaybettiğimiz anda bile ayağa kalkıp yaralarımıza inat bir kez daha denemektir. Çünkü bizler karanlığın içinden geçenleriz."