Uluslararası İlişkilerde Devlet

Uluslararasi iliskiler çalismalarindaki güçlü devletçi mantik ve pratikte yasanan gelismelerin uluslararasi iliskilerde devletin belirleyici pozisyonunu yeterince asindiramamis olmasi, disiplinde “devlet istisnaciligi“ adini verdigimiz bir durumun yasanmasina yol açmaktadir. “Devlet istisnaciligi“ yani devletin tüm bilesenlerinden ve disiplindeki diger tüm konulardan ayri, özerk/özgün bir konumda bulunmasi durumunu asamadigimiz sürece, teori ve pratikte uluslararasi iliskilerde bir degisimden bahsetmek mümkün görünmemektedir. Modernist siyasal alan algisinin hala güçlü olmasi, Pozitivist temayülün disiplindeki yayginligi, uluslararasi iliskilerde “anarsi“nin dogal/verili olarak görülmesi ve son olarak da “Westphalian mifgibi faktörler, Uluslararasi Iliskiler çalismalarindaki devlet istisnaciligini besleyen temel unsurlardir. Modern uluslararasi sistem, varligini anlamli kilan unsurlar açisindan birçok noktada “tehdit“ altinda olsa da, devletin ötesine geçme (moving beyond the state) konusu siklikla dile getirilse de, modern devlet egemenligi hala güçlü bir ideal, etkili bir politik slogan ve söylem olmaya devam etmektedir. Çünkü bir iliski ve disiplin türü olarak Uluslararasi Iliskiler hala “modern“ kurumlarin, kavramlarin ve yaklasimlarin büyük oranda hâkim oldugu bir iliski ve çalisma alani olma konumunu sürdürmektedir. (Tanitim Bülteninden)