Ülkemde

1960’li yillarda göç ettigi Fransa’da örnek bir isçi, örnek bir aile babasi, örnek bir Müslüman olarak ayni fabrikada kirk yil çalisan Muhammed Limmigri o güne dek yasadigi tekdüze hayatini allak bullak edecegine inandigi emekliliginin baslamasiyla birlikte Fransa’dan ayrilmaya karar verir. Koruyucu bir kabuk gibi sigindigi geleneklerine, dogdugu köyde ailesi için büyük bir ev insa etme hayaline siki sikiya sarilan Muhammed, kirk yil boyunca kendisini hep yabanci hissettigi ülkeyi birakip anayurduna döner. “Asiri yüklü bir kamyon”a benzeyen evinin verandasinda bitpazarindan aldigi eski deri koltuga oturup çocuklarini bekler. Oysa onu bekleyen bambaska bir seydir. 1987’de Kutsal Gece romaniyla Fransa’nin en önemli edebiyat ödülü olan Goncourt’u kazanan Fas asilli edebiyatçi Tahar Ben Jelloun, Ülkemde ile sözü Avrupa’ya çalismaya giden binlerce göçmen isçiden birine veriyor. Kendi kültürüyle yasadigi toplumun degerleri arasinda kalan bir göçmenin çikmazlarini Dogu masallarinin büyülü diliyle anlatiyor. Bir ailenin farkli kusaklarinin beklentileri üzerinden degisim sancilari yasayan Fransiz ve Arap toplumlarina ayna tutuyor. Yalin, çarpici bir anlatiyla dislanmisligin ve yabanci olmanin sinirlarinin ne denli genisleyebilecegini gösterirken okuru kendi hayatinin iplerini hiçbir zaman eline alamamis bir adamin umarsiz bekleyisine ortak ediyor.