Soykırımın Tanıkları - Doğu Türkistan’ın Duyulmayan Feryadı

Aslında hepimiz ölmek istiyorduk ama ölemiyorduk ! Kampta on dört yaşından seksen yaşına kadınlarla kaldım. Genç kızların başlarına siyah bir şey geçirip götürüyorlardı. Götürdükleri kızlardan geri getirmedikleri oluyordu. Onları nereye götürdüklerini bilmiyoruz. Kızların çoğu döndüklerinde akıllarını yitirmiş oluyorlardı. Kızlara, kadınlara tecavüz gündelik işlerdendi. Hepimizi soyunduruyorlar, hareketler yaptırıyorlar, içimizden istediklerini götürüp tecavüz edip getiriyorlardı. Kızların hiçbirinin suçları yoktu. Hamile olanların çocukları doğunca çocuğu alıyorlardı, nereye götürüyorlardı bilmiyoruz. Koğuşun kapısında bir delik vardı, oradan kolumuzu uzatmamızı istiyorlardı sonrasında hem bizden kan alıyorlar hem de bize her seferinde iğne yapıyorlardı, içinde ne vardı bilmiyorduk. Orada tecavüze uğramayan kadın yoktu, hepimize her gün tecavüz ediyorlardı. ‘… yaşadıklarımızı dünyaya anlat Gulbahar abla…’