Son Günler (Alexsander Puşkin)

Kara gökte burgaçlaniyor karlarDurmamacasina saldiriyor tipiBazen yabanil hayvan gibi uluyorBazen agliyor bir çocuk gibiOyun boyunca sik sik tekrarlanan bu dizelerle aniyor Mihail Bulgakov, Aleksandr Puskin’i. Yalnizca romanlariyla degil, oyunlariyla da 20. yüzyilin önde gelen Rus yazarlarindan sayilan Bulgakov, Molière’den sonra bir diger büyük yazara, Puskin’e hayat veriyor Son Günler’de.Ölümünde devletin parmagi olduguna inandigi Puskin’in hayatini kaybetmesinden önceki birkaç günü anlatiyor Bulgakov bu oyunda. Sanatsal ifadenin siyasi çikarlar –ya da siyasi figürlerin kisisel çikarlari– ugruna nasil kisitlandigini gözler önüne seriyor. Mazlum Beyhan’in sözleriyle, “dehanin ya da daha dogrusu sanatçinin onu kusatan nesnel kosullarla çatismasinin trajik özünü vurgulamayi” amaçliyor.Bir ustadan digerine saygi durusu niteligindeki Son Günler (Aleksandr Puskin), Bulgakov Kitapligi kapsaminda Everest Yayinlari’nin dünya klasikleri dizisindeki yerini aliyor.