Somuncu Baba - Aşkın Sırrı

“Kalem aski yazdi. Ask atese yazdi.”Ey yolsuz menzillerin aska talip yolcusu! Ask, ayrilik mevsiminde gökyüzünden katre katre hüzün düserken sevda tüten sehri sessizce terk edip sir olmaktir. Ask, ne yaz ne kis... Ask, mevsimsiz sevip zamansiz ve mekânsiz gitmektir. Ask, sendeki seni ararken sensizlikte kaybolmaktir...Ask yolcusu zamansiz ve mekânsiz gidedursun asksizligin alip basini gittigi bir zamanda zaman durmustu. Askin kefaretini ödeyip dünya sürgününü bitirenler, sevda tüten iklimlerden sirrin geldigini görünce sevgilinin selamiyla sükûn ediyordu.Aska ask olsun muydu? Aska ask olur muydu? Ask sir miydi? Askin sirri olur muydu? Ask esrarin perdesini yüzüne çekince sir olmustu. Ask dilden çikmisti. Dil harfsiz, kelimesiz söz olmustu. Seyh Hamid-i Veli bugün askti. Sükûtu konusturan nefesi, kelimelere can veren dili ask ile söyledi:“Askti beni benden eden, askti beni ben eden. Yandim. Yakildim. Çamurdum can oldum. Hamurdum nan oldum. Yürek alevsiz yanar ocak atessiz. Nan’i ates pisirir insani ask.Yandim. Yakildim. Aktim. Duruldum. Atestim. Kor oldum. Var idim yok oldum. Ask isterse zindan isik, ask isterse sir ayan. Ne ben varim ne sen. “Atarken sen atmadin. O atti.” ayetinin sirrinca ben sadece hiçim. Sadece bir hiç..!Yandim. Yakildim. Öldüm. Dogdum. Zerreydim hiç oldum. Asktim, Sir oldum. Hak ile olmaktan hiç vazgeçmedim. Vazgeçecek degilim. Lakin sen vazgeç sirri ayan etmekten. Sorma “Kimsin?” diye. Ben sadece sirrim, sadece sir!”