Sır Sufizm Üzerine Konuşmalar

Sir. Ssssss...Bu aslinda bir kitap degil. Daha çok bir dans bu. Siradan bir dans da degil. Kalpten esen bir Sufi kasirgasi bu.Nasil ki dervisler ezelden beri ask sarhoslugu içinde dönüp durmuslarsa, Usta’nin bu sözleri de çemberin dönmekte olan çapinda yer aliyor. Zihninizin bilgi, kissa ve fikralardan olusan bu engin bilgelik hazinesine dalmasina izin verdiginizde, bu dans sizi de içine çekmis oluyor.Ama dönen bu sözcük bollugunun ortasinda, merkezin tam içinde sessizlik, saf bosluk -Sufilerin isk dedikleri gerçek ask, Usta’nin varligi oturuyor…Bu kitap bir sarki bir animsama, bir kucaklama, o gizli ana duyulan bir özlem, bir zikirdir.”Durgun göller bulusamaz, ancak nehirler bulusabilir. La ilahe ill Allah- Allah’tan baska Tanri yoktur. Hedeften baska hedef yoktur. Tanri gittigimiz yön degildir; Tanri geldigimiz yöndür. Halbuki gözlerimiz uzaklardaki yildizlara takil?p kalmis durumda. Hep ileriye bakiyoruz. Uzaklara odaklanmis durumdayiz oysa yarattigimiz tüm hedefler kendi zihnimizin yansitmalarindan ibaret. Asil hedef nereden geldigimizdir. O bizim dogamizin, varligimizin ta kendisindedir, varolusumuzun temelini olusturur. Sufiler der ki, din basli basina iki seyden meydana gelir. Biri fakr yani hiç kimse, hiçbir sey, egosuzluk, tevazu kavramidir. Fakr sözcügü bunlarin tümünü kasteder. Ikinci sey de zikr yani Tanri’nin hatirlanmasidir. Tanri, ulasilmasi, kesfedilmesi ya da icat edilmesi gereken bir sey degildir. Tanri’nin sadece hatirlanmasi gerekir. Biz onu sadece unuttuk. Gereken tek sey bir uyanistir. Buna zikr denir.Iste bu iki küçük kelime, fakr ve zikr, tasavvuf ruhunun ta kendisini olusturur.