Seni O Sanmıştım

Sema Bozok’un imrenilecek bir hayati vardi. Basarili, yakisikli bir koca, herkesin hayallerini süsleyen bir is, huzurlu bir ev… Daha ne isterdi ki insan? Ama mutlulugu uzun sürmeyecekti. Kocasi Hakan’in kardesi Mine onlari özel bir aksam yemegine çagirdiginda basina geleceklerden haberi yoktu. Asla tahmin edemezdi böyle bir seyi… Yillardir unutmak istedigi, geçmise gömmeye çalistigi biri… Mine’nin sevgilisi olarak karsisinda duruyordu. Sema korkuyordu. Kaybetmekten, yüzlesmekten, söylemekten… Cüneyt Kordemir kimdi? Sema’yla ne ilgisi vardi? Mine’nin hayatina nasil girmisti? Amaci neydi? Bu sorularin bazilarinin cevaplarini biliyordu Sema. Bazilarinin cevabini bilmek içinse çirpiniyordu. Fakat Cüneyt’i görmek, ona yakin olmak istedigi son seydi. Onu ailesinden de, hayatindan da, hatta hafizasindan da atabilseydi keske… Fakat bunun için her seyi anlatmasi, geçmisi su yüzüne çikarmasi gerekirdi. Peki, böyle bir seyi yapabilecek miydi? Ne kadar da gençtim…Masum ve güzeldim…Simdi çok yalnizim.Yildiz Tilbe’nin sarkisini ilk defa duyuyordum. Sözlerini ve nahif müzigini dinlemeye basladigim anda etkilendim. Iki dakika sonra arabayi saga çekmis, hiçkiriklara bogulmustum. Sarki öylesine çarpmisti beni.Yasadiklarimi tam olarak özetlemiyordu aslinda sözleri. Ama bir tür kapiyi açmisti içimde. Geçmisin kapisiydi bu. O kapidan geçtim. Sanki baska çarem de yoktu. Sarkinin etkisi öylesine güçlüydü ki… Hatta beni geçmise isinladi bile diyebilirim. Çünkü kasla göz arasinda kendimi geçmiste, geçmisimde buldum. Her seyi sil bastan yasamaya baslamistim.