Savaş Bizi Anlamlandıran Güç

Eski bir savas muhabiri olan Chris Hedges, Orta Amerika’da pusuya düsürüldü, Sudan’da hapse atildi ve Suudi Arabistan’daki askeri polisler tarafindan dövüldü. Gazze’de spor olsun diye öldürülen çocuklari ve Balkanlar’da asagilik eskiyalarin savas kahramani olarak yüceltildigini gördü. Teoloji egitimi alan Hedges, savasin en kötü haline taniklik etti ve onu yasayanlar için savasin canlandirici ve hatta bagimlilik yapici bir etkisi oldugunu biliyor: “Bize amaç, anlam ve yasama nedeni verir.”Kendi deneyimlerinden ve Homeros’tan Shakespeare’e, Viktor Frankl’a kadar ustalarin muharebe edebiyatindan yararlanarak savasin sadece cephelerdeki insanlari degil toplumlarin tamamini nasil bastan çikardigini, politikalari yozlastirdigini, kültürü yok ettigini ve en temel insani arzulari sapkinlastirdigini gösteriyor. “Savasin maliyeti, genellikle bir ülkenin altyapisinin fiziksel olarak yikilmasiyla, bombalanan binalar, fabrikalar ve köprülerle, ölen insan sayisiyla ölçülür. Ancak muhtemelen daha da kötüsü, psikolojik ve ruh dünyasinda ödenen bedeldir. Bunun iyilesmesi kusaklar boyu sürer. Avrupa’nin I. Dünya Savasi’ndan geriye kalan mahvolmus gazilerde gördügü gibi, savas bütün toplumlari sakatlayip yoldan çikartir. Fakat savasin bedelinin farkinda olanlar için bile, günlük hayatin dikenli sorunlarini ortadan kaldirma sözünde israr eder.”“Savasin kendi kültürünü yarattigini erken ögrendim. Çarpisma arzusu, güçlü ve çogu zaman öldürücü bir bagimlilik, uzun yillardir aldigim bir uyusturucu. Savas, mitleri yaratanlar yani tarihçiler, savas muhabirleri, sinemacilar, romancilar ve devlet tarafindan pazarlanir. Bunlarin hepsi de ona çogunlukla sahip oldugu özellikleri bahseder: heyecan, egzotiklik, güç, hayattaki kendi küçük konumlarimizin üstünde bir yere yükselme sansi, grotesk ve karanlik bir güzellige sahip garip ve fantastik bir dünya. Kültüre hâkim olur, hafizayi yaniltir, dili bozar ve etrafindaki her seyi etkiler; mizah bile ölümün ve birtakim çirkin kirletmelerin gaddar sapikliklariyla dolar.”