Sare Bir Kadın Tanıdım Yaşarken

Sare'nin hatiratindan... Büyükbabam saray müteahhidiydi. Bir gün Rüstem Pasa, büyükbabami kefil göstermis, müteahhit tutmus. Rüstem Pasa ziyan edince, otuz bin Ingiliz Lirasini büyükbabamdan almislar. Üzülmemis bile. “Erkek evlatlarim sag olsun,” demis. Balikesir'in yarisi, Eyüp Sultan'daki dükkânlar hep onunmus. O öldükten sonra paralar suyunu çekmeye baslamis. Haminnem çok fena bir vaziyete düsecegimizi görünce, hemen altin para ile yüz lira vererek, babamin sevdigi kadini disariya göndermis. En son elimizde kalan kirk odali konak da yanginda yaninca, iste buraya, Erenköy'deki bu konaga tasindik. Naile Sultan bize oldukça yardim etti. Annem, “Hiç sikinti çekmedik,” dedi. Sonra içini çekip ekledi; “Ben saraya gitmedim. Allah göstermesin, teyzemin kizinin etegini öpmem.” Annem çok magrur bir kadindi. Üç yasindayken saraya gitmeye basladim. Hanimannem beni her vakit götürürdü. Saray, Kuruçesme'de çok yüksek bir tepedeydi. Bütün Bogaziçi manzarasini görüyor, hele sarayin içi cenneti andiriyordu. Saraydayken o güzel salincaklarda sallanir, kalfalarin kucaginda gezer, aksama kadar birçok güzel oyuncakla oynardim. Bir gün saraydan ayrilirken bana zarf içinde para verdiler. Zarfi yere atip, “Benim babamin parasi çok,” dedim. Kalfalar paralari yerden toplayip, baslarina götürdüler. Bu meseleyi hemen Sultan'a aksettirdiler. O da kizacak yerde, “Çok magrur ve kibar bir kiz olacak. Çok memnun oldum,” dedi.