Şarabın Aşk Sözlüğü

Bu kitapta sarap adina her sey var: Antikçag (Dionysos ya da Bacchus), sanatçilar (Warhol ya da Chagall’in ünlü sise etiket desenleri), üzümü mayalandirma (cenderelerden selale gibi akan, bazen narçiçegi kirmizisi bazen yakut rengindeki üzüm suyu), mahzen (iki üç derece farkla yillarca yaz ve kis mevsimini yasayan, tarihin dalgalanmalarini bilen kav halki).Sarap ve ask (zelzeleler yaratabilir), sarap ustalarinin portreleri (kimyasal ilaçlamaya karsi, topragin altindaki biyolojik hayata saygili ustalar), sarap yöreleri, satolar, bir müze olusturmaya layik tirbusonlar, bir ressam gözüne, bir botanikçi burnuna ve bir tarihçi hafizasina sahip olan degüstatörler, aromalar (ihlamur, kuru sakayik filizi, tütün, kizarmis ekmek aromalari). Sarabi kesfeden ilk insan ayni zamanda onun ilk kurbanidir: Dünya sarap terminolojisi insanlik mirasidir: Ayyas, zurna, küfelik, bulut, hayalet, mazotu yerinde, kandil, biberoncu, dizginsiz rahvan, evliya, imbikçi, kaldirim güzeli(…) Ama sarap kültür demektir ve sarap kültürü ayni zamanda ruh kültürüdür: “Serefe! Sagliginiza!”“Sarap dilin üzerinde konusur”, bukesinden siir yaratir. Fransiz saraplari, renk paleti ve tat haritasiyla, bir bayirlar ve tepeler ilahisidir: Gamay kirmizisi, Tokay’in baharatsi kokulari, Maury’deki çikolata izleri, Gewürztraminer’de egzotik meyve aromalari… Bordeaux bölgesinin göz alici zenginligi ve Cabernet-Sauvignon. Insanda içini isirma arzusu uyandiran yesil yansili, lâl kirmizisi Burgonya saraplari. Hüzünlü Kasimda çikarak nese saçan kirmizi yanakli, ilkbahar dudakli Yeni Beaujolais. Ve bir de elbette hafifligiyle yavasça insana sokulan ve bir din adaminin bulusu olan sampanya.Ve ünlüler: “Bu benim kanimdir” diyen Isa Peygamber; Acem sairi örgülü saçli Ebu Nüvas; “Üzüm asmalarinin o ölçülmesi olanaksiz sonsuzlugunda bogulup kalmak” isteyen bilim adami ve bagci Claude Bernard; Lamartine baglarina o kadar tutkuyla baglidir ki, ömür boyu borçlanir; düslerde, hissiz isiklarda önüne geçilemeyen sair Baudelaire. Içme zevkinden çok satistan kazanci seven Montesquieu; Yazmak için sarabi yakit olarak kullanan Charles Bukowski; Beceriksiz sarap sairi Robespierre; kavdan sarap çalan Jean Jacqués Rousseau ve “bu zavalli hastaya aciyiniz” diyecek kadar tutkun Voltaire (…)