Salçalı Ekmek

Yemyesil bir budakken topraga sikica tutunuyoruz.
Kök saliyoruz. Derinlere indikçe köklerimiz, daha bir güçleniyor bedenimiz. Savasmayi ögreniyoruz topraga tutunurken. Yagmurla, rüzgârla, karla savasiyoruz mevsimine göre.
Savastikça büyüyoruz.
Günesin korkunç sicaginda günlerce yagmursuz kaliyoruz.
Ama yine de direniyoruz.
Gün dönüyor, gece degisiyor.
Zaman denen sey kendini her defasinda belli ediyor.
Karanlikta beklemeye bile tahammül edemiyor zaman.
Pusuya yatmiyor. Alay edermisçesine aviyla, sadece saldiriyor.
Bir süre sonra bedenimizin tazeliginden eser kalmayip kuruyarak dökülüyoruz tutundugumuz topraga.
Hayatlarimiz eskiyor her bir kuru dal parçasiyla.
Bazimiz yesili geçmis dal oluyoruz bazimiz rengi solmus çiçek. Bazimiz tüpü bitmis emektar bir televizyon oluyoruz, bazimiz ufacik bir biblo.
Hayatin gerçekligi karsisinda esyalardan
Hiç bir farkimiz kalmiyor nihayetinde.