Rağmen

Kullukta teslimiyeti, dostlukta vefasi olmayanlarin sadakati, zorluk gelinceye kadardir. Oysa kulluk, her seye “ragmen” olmalidir. Gerçek sevgiye ulasanlarin, yasadiklari tecellilerden “Yandim Allah, dondum Allah!” diye sikâyetleri olmaz. Bizler ilahî askin keremine mazhar olabilirsek Ibrahim gibi Ismail’den, Ismail gibi de candan geçeriz. Eger Muhammedî tadi, gönül damagimizda tatmadiysak, bütün tatlarin sadece dil damaginda ve nefsanî arzularda oldugunu zannederiz. Su dünyada hangi sevgi var ki ilahî sevgi ile kiyas edilebilsin? Hangi güzellik var ki güzellikleri halk eden Mevla’ya tercih edilebilsin?Kulluk “ragmen” olursa güzeldir. Mevla muhatap olmayinca kulun muhatapligindan, Mevla dost olmayinca muhatabin dostlugundan, Mevla masuk olmayinca âsigin askindan hiçbir sey olmaz. Onun için Rahman severse güzel olur. Rahman dilerse güzel olur. Rahman hidayet ederse her sey çok güzel olur.Bu eser, tasavvufî sohbet ve muhabbet üslubu içerisinde kullugu "ragmen" yasayabilmenin ve Hak'ta ebed olabilmenin yollarini anlatiyor.