Pumpul Hanımın Hikayeleri

Hayat bazen en sevdigin kisi için en sevdigin seyden vazgeçmeni sürer oyuna. Sinavdir bu. Tasi oynarsin ya da oynamazsin. Hamle sirasi sendedir ya; sonuçta kazanirsin ya da kaybedersin. Bazen de bir hiç yüzünden, hiç istemedigin sonuçlara, sadece hirsin yüzünden neden olursun. Aci çekersin ya da çektirirsin. Ok yaydan çikinca hedefi vurmasin diye dua edersen, yazik edersin kendine. Bazen de yani basinda sandiginin, aslinda senden çok uzakta oldugunu fark edemezsin. Gözlerin kapanmistir ve kulaklarin tikanmistir, anlayamazsin bile.Fark ettiginde uzaklar kisalmaz hale gelir. Anladiginda, sen uzaklarin ardinda sadece bir nokta kadar kalirsin. Noktanin gücü bitirdigi cümle kadardir, o kadar. Ya da hayallerinin ucunda olanin yani basinda oldugunu bilmezsin; yarisinda soluk almak zorunda kaldigin cümleye, virgül olursun. Soluk aldigini da görürsen ne âlâ. Sonuçta bunlari hep yasarsin. Hikâye olmasi için senin yasamana gerek yoktur aslinda. Baskasi yasayinca da hikâye olur yasanan ve sen oturur onlarin hikâyesini yazarsin. Okudugundan ders alirsan, yasamana da gerek kalmaz zaten. " (Tanitim Bülteninden)