Plasenta

şiir çıplak bırakır yoksa nasıl duyulur dünyanın teni sarmaşıklara,kırbitkilerine dolanıyorum bu, size görünmeye yeter kuşlardan öğreniyorum konuşmayı yeniden sindirim en hassas yeri sistemin gaga, yutak, kursak ve taşlık çamurlu sözcükler kusuyorum sürekli siklon B, kansız ölüm ağaçlar yeşerirken ölmeye yürüyenler vardı alacakaranlıkla doluyordu dolmaz sandığım boşluk tekildir, kolektif hatırlamaz hafıza özne miyim nesnesi mi kimin sesimi bozuyor bu iç çatışma