Ölü Evinden Anılar

“Askerler olanca kuvvetleriyle basliyor sopa vurmaya. Zavallinin gözlerinden ates fiskiriyor, bagirmaya basliyor. Jerebiyatnikov ise kahkahalarla gülerek, arkasindan sira boyunca kosuyor, Katiliyor gülmekten; ellerini bögürlerine dayamis iki saat olmus, dogrulamiyor bile. Haline neredeyse aciyacak insan... Ara sira gürleyen kahkahasi kesilip, - Haslayin onu, haslayin! Yakin canini su düzenbaz öksüzün! diye bagirdigi duyuluyor. Bazen, daha degisik oyunlar bulurdu. Cezalandirilacak mahkum getirilir. Tutuklu yine yalvarmaya baslar. Jerebiyatnikov bu defa nazlanip kiritmaz, yüz isaretleri yapmaz, isi açikliga döker: - Bana bak azizim, der. Cezani gerektigi gibi verecegim. Çünkü bunu hak etmissin. Sana ancak bir yardimda bulunabilirim, dipçige baglatmam seni. Serbest kalacak, kosacaksin. Yine degneklerin hepsini yiyeceksin ama ne de olsa is daha çabuk bitecek. Ne dersin, denemek istiyor musun? Mahkum saskinlikla, güvensizlikle dinler, sonra düsünür. Kendi kendine, “Ya, gerçekten, böyle daha kazançli olacak,“ der. “Var kuvvetimle kosarsam, çekecegim aci bes kat azalir. Belki her sopa sirtima inmez bile...“- Emredersiniz beyefendi; raziyim.“(Arka Kapak)