Mutsuzluğa Doyum

"Çocuklugumdan animsadiklarim: tuvaletten gelen garip hiçkiriklar, sümkürürken çikan ses ve kizarmis gözleri annemin. Annem var olmustu; bir seyler oluyordu; hiçbir sey olamamisti."Handke'nin annesi Nazi dönemi, 2. Dünya Savasi ve savas sonrasi tüketim toplumunu kapsayan yasami boyunca gözlerden irak bir yasami seçti, ta ki asiri dozda uyku hapi içip kendi canina kiyana kadar. Mutsuzluga Doyum'da Handke, annesi hakkinda bildiklerini, ya da bildigini sandiklarini kayda geçirirken, romanlarindaki suskunlugunun benzerini -tarif edilemez acisi kök salmadan bir agida dönüstürüyor. Sade oldugu kadar siirsel bir dille kaleme alinmis bu anlati, ask, öfke, hayranlik ve keskin bir tarihsel bakis açisiyla dolu oldugu kadar, yazarin kariyerindeki en dolaysiz ve yogun yapitlardan birini olusturuyor.(Tanitim Bülteninden)