Mutlu Kent

Yetiskinlerin dünyasinda iki farkli kimlige ait çocuk yüzü. Çin’den daha güzel bir hayat için Ispanya’ya göçmüs ailenin küçük oglu Chi-Huei ile evsiz bir adamin sürekli gülümsemesine neden olan Sara. Bu iki çocugun yüzü, 2010 yilinda Ispanya’nin en iyi genç yazari olarak seçilen Elvira Navarro’nun büyüleyici kaleminde masalsi birer kahramanin yüzleri gibi. Piril piril. Insanligindan uzaklasan toplumun baskilari, ikiyüzlülügü, gerçeklerinin rezil birer yalan olusu, hirslarinin tuhafliklari bu iki çocugun gözlerinden seyrediyoruz. Yalniz çarpici bir ayrinti var Mutlu Kent’te. O da Elvira Navarro cümlelerinin yapisi, noktasizligi, nefes nefese akisi. Avangart bir tutumla nefes bu küçük roman, tamamlandiginda koca bir siire dönüsüveriyor zihinde. Küçük bir itiraf: Mutlu Kent, içtenligi ve sikligiyla Emil Ajar’in Onca Yoksulluk Varken’i de hatirlatti ilk okurlarina ve essizliklerinden bahsedersek Mutlu Kent’in sirlarini açiga çikarmis olmaktan çekiniyoruz. Siz ilk sayfalari karistirmaya basladiniz, en iyisi biz söyle diyelim kisaca: Yetiskinlerin tuhaf dünyasindan sikilan, baktiklarini çocuk gözleriyle görme berrakligina sahip olmak isteyen romani, yetiskinlerin.