Medeya ve Çocukları

Modern Rus edebiyatının en çok okunan ödüllü yazarlarından Lyudmila Ulitskaya, eserlerinde çoğunlukla dini ve etnik hoşgörüye, Sovyet kültüründeki aydınların sorunlarına, kadınların toplumdaki yeni cinsiyet rollerini nasıl şekillendirdiğine ve gündelik hayata değiniyor. Rus Booker’ına aday olan ve İtalya’da verilen Penne-Mosco Ödülü’nü kazanan ikinci romanı Medeya ve Çocukları’nda, Kırım’daki çok renkli ve hareketli yaşamı, arka planda hissedilen tarihi kavgalar bir yana, tüm insani zaafları ve mucizeleriyle Sinopli ailesi ve ailenin odağı Medeya üzerinden anlatıyor. Medeya Sinopli Mendes, Kırım sahillerindeki evinde her yaz misafir ettiği geniş ailesinden akrabalarının kaderine müşfik karakteriyle dokunan, hayatın sağlam direklerinden Doğu Karadenizli bir kadındır. Tarihin çalkantılarıyla oradan oraya savrulan farklı milletlerden, dinlerden ve görüşlerden insanların, eteğinin dibinde soluklandığı, sakinleştiği ve âdeta mucize kabilinden iyileştiği bu kadının iç dünyası kaybettiklerinin tatlı anılarıyla doludur. Kendi çocuğu olmasa da ziyaretine gelenlerin heyecanları, tutkuları ve kaderleri hayatın neşesini ve hüznünü sağlamaktadır. Virginia Woolf’un Deniz Feneri ya da Mrs. Dalloway gibi yapıtlarını andıran Medeya ve Çocukları’ndaki tutkular, ayıplar ve aptallıklar, her şeye rağmen bir yuvanın verebileceği sıcak bir hüzünle dolduruyor okuru. “Lyudmila Ulitskaya, bir büyüyü, kaderin etkisindeki bir yerin büyüsünü, bir manzaranın büyüsünü, özellikle de kahramanı Medeya Mendes’i çevreleyen büyüyü ve gizemi yakalayabilmek için kapanlar kuruyor.” –CHRISTA WOLF “Medeya ve Çocukları, bir okurun modern bir Rus romanından bekleyebileceği her şeyi sunuyor.” – LOS ANGELES TIMES BOOK REVIEW