Lal Kitap

“... Gece sarkilarina benziyordu Zeliha’nin sessizligi. Sessizlikten çok karanlik bir issizligi tasiyordu içinde. Onun yaninda mahallenin sarkisindan siyrilip, kendilerini düsünmeye basliyorlardi ellerinde olmadan. Hayatlarinin rotasi degisiyor, kaderleri altüst oluyordu. Varliginin bile farkinda degillerdi eskiden. Simdi isil isil isildiyordu Zeliha’nin sessizligi. Onlarin sarkilarinin anlamsizligini haykiriyordu sanki...”Bir garip kizdir Zeliha. Dokudugu halilara ruhunu, hayallerini, düslerini katan, esin perisiyle büyülenip kendine dünyalar kuran. Henüz on besinde, Dulkadin Emine’nin tek çocugu, Üsküdar sirtlarindaki gecekondunun disina çikmasina izin vermedigi güzel kizi. Oysa avludan kaçip büyülenmis gibi gittigi bir yer vardir Zeliha’nin: Deli Sarayli’nin bahçesi, bahçedeki elma agaci. Kendi dünyasina kapanan, hayallerini halilarinin ilmeklerine akitan Zeliha kimseleri almamistir o dünyanin içine, annesini bile; ta ki bir gün... Ta ki bir gün Mustafa’ya rastlayana dek. Nasil bir sey oldugunu bilmedigi özgürlüge kavusmak için çiktigi yolculukta insana dair hangi acilari kesfedecek, insani delilikten ayiran o ince çizginin hangi tarafinda kalacaktir Zeliha?