Kuzgun

Raven zamanını, Rönesans sanatının ince işlerini restore eden Floransa’daki Uffizi Galerisi’nde geçirir. Galerideki meslektaşlarıyla bir partiye katılır ve eve bırakılma fikrini reddeder. Bu kararının, gelecekte kendisi ve arkadaşları üzerinde oluşturacağı büyük etkilerinin farkında bile değildir.
Bazı kadınlar gecenin ilerleyen saatlerinde Floransa sokaklarında tek başına yürümeyi endişe verici bulabilirler ama Raven’in bu tür korkuları yoktur. Sağ bacağı diğerinden daha kısa ve ayağı, doğal olmayan bir açıyla dışa doğru kıvrıktır. Güzel olduğu söylenemez.
Gecenin karanlığında evsiz bir dilencinin hırpalanıp dövüldüğünü görünce müdahale etmek ister, saldırganların yeni hedefinin kendisi olacağını bilmeden. Yırtıcı bir hayvan misali gülümseyen adam onu yakalamalarını emreder.Raven, olabildiğince hızlı ilerlemeye çalışsa da, adamlar geyiğin etrafını saran kurtlar misali ona yetişerek etrafını sararlar.
Masumiyeti çalınmış, vücudu hırpalanmış yarı çıplak bir kadın taş bir duvarın önünde yerde yatarken Prens onu evine getirir.

Cassita Vulneratus…
Raven duyduğu tuhaf sesle uyandığında vücudunda inanılmaz bir değişiklik yaşadığının farkına varır. Aynaya baktığında o eski halinden en ufak bir eser olmadığını görür. Teni yumuşacık ve mükemmel, yara veya dikiş izlerinden eser yok. Göğüsleri daha sıkı ve daha dik. Vücudunun şekli bir kum saati gibi, ince bir beli ve hafifçe dışa çıkıntı oluşturan kalçaları… Parlak ve kuzguni saçları…
Halüsinasyon görmediğinden emin olunca işe gitmeye karar verir.
Uffizi’ye döndüğünde hiç kimse kendisini tanımaz. Kayıp olduğu bir haftalık süreçte Uffizi, tarihindeki en büyük soygunlardan birini yaşamıştır. Paha biçilmez Boticelli tabloları kaybolmuştur.
Polisin baş şüpheli olarak baktığı Raven, suçsuz olduğunu kanıtlamak ve kendisini temize çıkarmak için Floransa’nın en zengin ve gizemli kişisini araştırmaya çalışır.
Aradığı kişiyi bulduğunda bambaşka bir dünyaya ait olduğunun da farkına varır.