Kutsal Kase Bir Efsanenin Arkeolojisi

Kutsal Kâse günümüzde özellikle bir Hiristiyan sembolü olarak bilinir. Hatta 12. yüzyildan itibaren yazilan ortaçag hikâyelerinde Kâse, Isa’nin Son Yemeginde kullandigi ve Aramatyali Yusuf’un, çarmiha gerildiginde Isa’nin kanini yere dökülmeden yakaladigi kap olarak tanimlanir. Birçok kaynakta ise Kâse’nin hem fiziksel hem de ruhsal anlamda yenileyen, iyilestiren ve besleyen özelliklere sahip oldugu belirtilir. Gelecek bölümlerde de anlatilacagi üzere, Hiristiyan camiasinda Kâse’ye yüklenen anlamlar her bir bakis açisina göre degisse de genel hatlariyla Kâse ile bagdastirilan özellikler bunlardir. Bununla beraber, degerli bir kültürel mirasa sahip olan ve yeniden dogus ve yenilenmeyi simgeleyen kutsal bir kâse olgusu Hiristiyanlik öncesi zamanlarda da siklikla karsimiza çikar. Ayrica, dünyanin birçok yerinde çesitli toplumlar ve degisik kültürlerde benzer Kâse hikâyelerinin tekrarlandigini görürüz. Kisacasi Kutsal Kâse gelenegini tarih boyunca var eden ve basarili bir sekilde koruyan, bu evrensel nitelikleridir diyebiliriz. Antik inanis ve fikirlere dayanan popüler varolus hikâyeleri ile geleneklerden beslenen Ortaçag sair ve yazarlari böylece Kâse’yi de bir Hiristiiyan simgesi haline dönüstürmüslerdir.