Kraliçenin Huysuzluğu

Hemen hepsi öneri ya da istek üzerine yazilmis, insani tuhaf bir biçimde etkisi altina alan bu öyküler, Echenoz’un dünyaya esi benzeri olmayan bakisini özetliyor adeta. “Ne basit yaziyor” diyebilirsiniz, “sadece gördügünü anlatiyor, olaylari art arda diziyor, o kadar.” Ama neleri görüyor Echenoz? Gördüklerini hangi sirayla anlatiyor? Iste bu sorunun yanitidir Echenoz’u essiz kilan. Biraz uzak, biraz alayci bir edayla her cümleyi ince ince kurar, her sözcügü titizlikle seçer, kendimize, çevremize, açmazlarimiza bambaska bir gözle bakmamizi saglar. “Le Bourget’de Üç Sandviç,” trenle bu hüzünlü banliyö kasabasina sandviç yemege, üstelik üç kez giden bir adami anlatir. “Luxembourg Bahçesi’nde Saat Yönünde Yirmi Kadin” eski Fransa kraliçelerinin heykellerini birkaç satirda betimler. “Kraliçenin Huysuzlugu” ise ... eh, bu öykünün can alici noktasini ise siz bulun.