Kırmızı

Bir ayriligin kavusmasindaki sir gibi bir gecenin aydinligidir kirmizi… Çogalmanin içinde azalarak kaybolmaktir. Azaldigin her saniyede kendini birakmaktir. Savastir, asktir, yasamdir ve bunlari anlamlastiran sehvettir kirmizi… Soguk bir havada söndüremedigin kordur, korkudur kirmizi… Ölümdür, yok olustur, kandir, korkudur, savastir… Sevdiklerimizin bir anda kaybolmasidir… … Ama ayni zamanda da dogumdur kirmizi… Yani sadece bir renk degildir Kirmizi… Kavga ve davadir ayni zamanda… Gururdur bazen kirmizi, bazen de asalettir. Kimi zaman yok olmak, kimi zaman varligi bulmaktir, mutlakiyete kavusmadir. Tutkudur kirmizi… Hayata ve her seye karsi koymaktir. Bazen isyandir, bazen de teslimiyettir… Acidir kirmizi… Kandir, lekedir. Matemi hep siyah anlatir ya... Aslinda matem kirmizidir. Dökmeye cesaret edemedigimiz gözyasinin rengi yok deriz ya… Onun da rengi kirmizidir… Yani hayattir, yasamin ta kendisidir… Kirmiziyi en iyi yasayanlarin öyküsüdür KIRMIZI…