Kerr

Bir yanda bombardimanlar, katliamlar, cinayetler, iskenceler, kayiplar, faili meçhuller altinda inleyen, aci çeken bir ülke ve insanlar… Öte yandaysa tüm bunlara tanik olan, olaylar hizlandikça, gelistikçe derin uykulara dalan bir adam! Sanildiginin aksine, mesele kolayca hepimiz suçluyuz demek degil, kaldi ki öyle de degil zaten; mesele önce nasil taniklik ettigimizi ve ardindan hangi bireysel siyasi, felsefi, iktisadi ve ahlaki saiklerle katile ortak oldugumuzu anlamaktir… Zira tekerrür eden tarih degil, iste bu(biçim)dur!Aziz Pavlus’u duyabiliyor musun: Yasa, kâgida ya da bedene yazilandir, Yasa/Yazi insani aklayamaz, diyor ey okur! “Mesih’le birlikte çarmiha gerildim. Artik ben yasamiyorum, Mesih bende yasiyor. Simdi bedende sürdürdügüm yasami, beni seven ve benim için kendini feda eden Tanri Oglu’na imanla sürdürüyorum. Tanri’nin lütfunu geçersiz saymis degilim. Çünkü aklanma Yasa araciligiyla saglanabilseydi, o zaman Mesih bos yere ölmüs olurdu.”Kayip Sahislar Albümü’nün yazari Tayfun Pirselimoglu büyük bir alegori ve ironi ustasidir. Ilk ve son bölümleri Kayip Sahislar Albümü’nün ayni, “ortasi” farkli olan bu son romani Kerr’se hüzünlü, dev bir alegori... Sunu rahatlikla söyleyebilirim, Türkiye gerçeginin böylesine ustaca romanlastirildigi ve alegorilestirildigi pek az iyi roman vardir Türkçede. Iyi okumalar…-Ahmet ÖZ