Kapına Geldim

Ellerim bagli bir halde kendime geldigimde, lüks esyalarla dösenmis salonun duvarinda los isik huzmeleri halime agliyor gibiydi.Kendimi paralayan bir çiglikla haykirdim “Burasi da neresi!” diye. Ürkütücü yüzlü, keskin bakisli, merhamet duygusundan eser olmayan iri yapili bir kadin aninda basima dikiliverdi.-Sakin ol yavrucak, dedi. Hayatin basindayken, senin gibi genç ve güzel bir kizin erken veda etmesini istemezsin herhalde. Bak güzelim, burasi ‘mutluluk evi’dir. Buraya senin gibi güzel kizlar gelir, müsterisini bekler.Beynime simsek gibi giren bir kivilcim, bir anda bedenimi ates topuna çevirmisti. Ondan sonrasini duyamamistim zaten...El degmemis kutsal duygularimin katledilecegi bu kahrolasi mekânda inliyordum kendimi yirtarak “Öldürün de kurtarin beni!” diye.Iste o andan sonra gerçeklesti, akillari durduran hadiseler zinciri...