İşaret 1

Isaret bu kez de iki ayri kitap olarak okurlarla bulusuyor…Insan…Insan, arayis demektir. Yolcu demektir…“Çoklugunu” bulmak için “yoklugunu” arar bu hayat yolculugunda…Ve o, tüm hayati boyunca hayallerini disarida zannederken, karsilastigi acilarda, aldigi yaralarda baska bir istikamete degil, aslinda “hakiki” kendine, Öz’üne yolculuk ettigini fark eder bir gün.Hayallerinin, özlemlerinin ve herkesin pesinde oldugu Kafdagi’nin ardindaki o “meshur” Hazine’nin izini sürerken, aslinda asilmasi gereken tek Kafdagi’nin kendi nefsi oldugunu fark eder.Iste bu yolda ilerlerken insan, onu bekleyen HAZINENIN SAHIBININ, ona Kelam’iyla, Elçi’leriyle ISARET’ler biraktigini görmeye baslar… Ve her seyin onun için çok önceden büyük bir sevgi ve sefkatle hazirlanmis, düsünülmüs oldugunu…Eger ki insa ettikleriniz sarsiliyorsa… Eger ki hayatinizdan vazgeçilmez sandiklariniz uzaklasiyor, “kayip” sandiklariniz artiyorsa... Bilin ki “asliniza” Hicret’tesiniz ve giden herkes ve her sey sizin HAZINENIN TEK SAHIBI Allah’a, “tek hakikate” kanatlanip uçmaniza yük olan agirliklardir…Birakin…Birakin gitsinler…Rüzgâr ve Ruh birbirine benzer… Eger kendinizi O’nun nefesine, ruhuna birakirsaniz O size yeni kanatlar verir ve kanatlariniz altindaki rüzgâr olur…Çünkü O’nun her seye gücü yeter. Bedenimde nârRuhumdaysa Yâr var…Bana burasi yeryüzü diyorlarOysaki her yer YÂR-yüzüBilmiyorlar…