İnsandaki Yıkıcılığın Kökenleri

Saldirganlik, genlerimizde biyolojik olarak var oldugu sürece kendiliginden bir tepki degil; insanin dirimsel çikarlarina, bir baska deyisle gelismesine, kendinin ve türünün varligina yönelik tehditlere karsi bir savunmadir. Bu savunucu saldirganlik, belli ilkel kosullar altinda insanlarin birbirini pek tehdit etmedigi zamanlarda göreceli olarak azdi. Insan, o zamandan bu yana olaganüstü bir gelisme göstermistir. Insanin bu süreci tamamlayacagini ve hiç kimsenin tehdit edilmedigi anne-babalarin çocuklari, üstlerin anne-babalari, bir toplumsal sinifin baska bir toplumsal sinifi, bir ulusun baska bir ulusu tehdit etmedig bir toplum kuracagini düsünmek akla yatkin bir varsayimdir. Bu amaci gerçeklestirmek ekonomik, siyasal, kültürel ve ruhsal nedenlerden dolayi çok güçtür. Dünya uluslarinin putlara üstelik ayri ayri putlara tapmalari ve bu nedenle, birbirlerinin dillerini anlasalar bile birbirlerine anlayis göstermemeleri de ek bir güçlük yaratmaktadir. Bu güçlükleri göz ardi etmek ahmaklik olur ama tüm verileri kapsayan görgül incelemenin ortaya koyduguna göre siyasal ve ruhsal engeller ortadan kaldirilirsa yakin sayilabilecek bir gelecekte böyle bir dünyanin kurulmasi gerçekten olanaklidir.(Tanitim Bülteninden)