İlk Öğretmen

“Aglama Altinay.” dedi. “Birlikte diktigimiz kavaklari ben büyütecegim. Büyük bir kadin olup da döndügün zaman ne kadar güzel olduklarini göreceksin.”(…)Kavaklarim benim. Körpecik fidan oldugunuz o yillardan bu yana ne kadar çok sey degisti. Sizi diken, büyüten insanin bütün istekleri gerçeklesti. Ama siz neden böyle üzgün hisirdiyorsunuz? Kisin yaklastigina, yapraklarinizin dökülecegine mi üzülüyorsunuz? Yoksa sizi böyle üzen halkimizin büyük acisi mi? Evet, kis geceleri soguklar donduracak, firtinalar daglarda, vadilerde uguldayacak. Ama sonra bahar gelecek…Insanin temel meselelerini, askini, hasretini, düsüncelerini kisacasi insani anlatti Cengiz Aytmatov. Kökü Manas’ti. Gelenekten gelecege uzaniyordu düsünceleriyle. Yepyeni ufuklara açiliyordu. Çocuklugunda dinledigi masallar, gençliginde hasret ve hüzünle eslik ettigi sarkilar, ozanlarin yaktigi türküler dünya görüsünün temelini olusturdu. Insanlarin gönlünü kazandi eserleriyle. Dünyanin dört bir tarafinda okundu.O, yazilmamis bir tarihin dilini kesfederek sadece insanlari ve tabiati degil, insanin ve tabiatin hâllerini bu dille anlatiyor eserlerinde. Okuyucuyu çeken de onun bu özgün kurgusu ve üslubu oluyor.