İhtiyar Kemancı

Inanilir gibi degil, inat etti, kalabaligin tanidigi tek bir sarki çalmadi. Tek bir neseli parça da çalmadi.Oysa mu¨steri toplayabilmek için pekâlâ gu¨nu¨n modasi sarkilar çalmaliydi. Artik kirilacak, çitirdayacak izlenimi veren, kurumus ve tozlanmis kemaninin kokusu, yuvarlak köseleri, yillarca kitap arasinda saklanmis, yapraklari yapismis bir çiçek gibi. Bazen, nesli tu¨kenmis sik mantolu, yasli, ruj su¨rmu¨s ihtiyar kadinlar önu¨nde durur, hiçkirarak aglardi. Kendisi aglamaz. O soguk, pasli demir gibi yasli yu¨zlere, kelebek simi isliyor gibi, çok ciddi! Ama, geç vakit toplanip giderken, kurumus göz pinarlarinin u¨stu¨nde parlayan tuz parçalari göru¨rdu¨m. Çok dalgalanmis deniz gibi. Ölu¨msu¨zlu¨k istiyorsak o tuzdan biriktirmeliyiz.”