Hiç

Kiskanmak, varlik batakligina saplanmaktir. Nasil ki sahip oldukça uykulari kaçar insanin, HIÇ’lige çekildikçe de derin bir huzurdur ruhu kaplayan. Gerçek huzur ancak HIÇ’ligi soluyarak elde edilebilir.Ilkel zamanlarindan bu yana, duygusal anlamda HIÇ degismeyen insanliga mizahi bir bakis… Ve mizahi bakisla sunulan insan davranislarinin HIÇ’lik anlayisi ile sergilenen OYSA dili…Insan beyni ve yüregi, bütün evreni hem kirletebilecek hem de temizleyebilecek kadar büyük ve mucizevidir. Mesele hangisini seçtigiyle ilgili… Bazilari sadece gelir, bakar, gider.Bazilari baktiklarina anlam yükler, söylenir gider.Bazilari kök salar gelmis ile geçmisin ortasina; anitlasir gider.Ve bazilari yerle yeksan eder gider.Biz hangisiyiz?Iki kapi var önümüzde. Her ikisinin üstünde de HIÇ yaziyor. Biri, toptan yok olmaya götürecek olan HIÇ kapisi. Hem kendimizi hem de üstünde yasadigimiz mavi yuvarlagi yerle yeksan ediyor, ‘yok’luga sürükleniyoruz…Digeri, birincisine sifa olacak HIÇ kapisi! Çünkü ancak kendimizi, dogunun yumusak dokunuslu gönül adami Mevlana’nin: “Hiç olduk, yok olmayiz artik,” felsefesi ile terbiye edebilirsek HIÇ’lige ulasabiliriz.Bütün tohumlar, kendi boyutlarinin üç kati derine ekilirler. Tipki dileginizi, yüreginizin üç kat derininden yinelemeniz gerektigi gibi…DILEK TOHUMLARI topraga, dilekleriniz evrenin kulagina erissin… Hayat vermenin kutsalligi, dileginize can versin…