Hevesi Kirpiğinde

Benim adım yok. Hiç olmadı aslında. Hiç olmayacak artık. Şu döşekte hareketsiz yatan çocuk ben değilim. Gözlerim sımsıkı yumulu, yine de kabuslar sızıyor kirpiklerimden, dudaklarımdan nenemim masalları dökülüyor kıpkırmızı, tırnaklarımda canavarımdan kopardığım parçalar, tenimde açan mavi yeşil çiçekler benim değil aslında, benim değil bu içimde uyuklayan canavarlar, bu bacaklarımdan sızan kızıl nehir yatağı, benim değil bu çıtırdayan kemikler, bu yırtık dudaklar, benim değil bu durmuş minicik kalp, bu omuzlarımda bekleşen melekler. Bin başlı canavarım uzanmış yatıyor yanımda. Hiç kıpırdamıyorum, hiç nefes almıyorum artık. Alırsam bir daha uyanır yoksa.