Günaydın Funda

Ilgin Olut’un kaleminden, unutamayacaginiz, ask dolu, simsicak bir hikâye... Ufuk otuzlu yaslarin ikinci yarisinda, çocuk ruhlu, vurdumduymaz bir mirasyedidir. Islak, aylak bir sonbahar gününde tatil için bulundugu Ege kiyi kasabasinda gizemli bir kadinla tanisir. On yildir kasabada inzivaya çekilmis olarak yasayan bu kadina duydugu ask ve beraberinde tasidigi sirri ögrenmek Ufuk’u sarsici bir iç hesaplasmaya sürükleyecek, yasamini tümüyle degistirecektir... Yavasça “Günaydin” dedi. “Günaydin Funda” diye mirildandim. Sesim, birkaç kez beynimin içinde yankilandi sanki: “Günaydin Funda, günaydin Funda, günaydin Funda…” Birden hissettim ki o an sadece Funda’ya günaydin dememistim ben. Yasama, aska, çiçeklere, neseye, çocuklara, güzel düslere, sairlere, geceden kalma sarapçilara, günese, yagmur kokan topraga, masmavi gökyüzüne, dalgalarin sürükleyip karaya vurdugu bir deniz kabuguna… Kisacasi umuda günaydin dedim… Dönüsü olmayan noktayi geçmistim ve artik benim için hiçbir sey ayni olmayacakti…