Fıkıh Usulünde Fahreddin er-Razi Mektebi

Bu çalismada Islâm medeniyetinin ikinci klasik döneminde fikih usulünün gelisimine büyük etkide bulunan Fahreddin er-Râzî mektebi ve usul görüsleri ele alinmaktadir. Dönemin usul yazimi, Râzî, çagdaslari ve takipçileri eliyle ilim zihniyetini bir bütün olarak dönüstüren gelismelerin bir parçasi olarak ortaya çikmistir. Bu mektep mensuplari, düsünce tarzi olarak kelâm ve mantik ilmi basta olmak üzere bütün aklî ilimlere hususi bir deger vermisler, fikih usulüne aklî ve naklî ilimleri birlestiren yüksek bir ilim olarak bakmislar ve onu metafizik-mantik dilini ve tahkik metodunu kullanarak yeniden insa etmislerdir. Mektebin fikih usulü yaziminda ortaya koydugu yenilik, mezhep sinirlarini asan bir etkiye sahip olmustur. Râzî'nin fikih usulü yazimini derinden etkileyen el-Mahsûl adli eserinde fikih usulünü yeniden insa ederken izledigi temel yaklasim, usul meselelerini mümkün olan bütün kisimlari ve ihtimalleriyle birlikte islemek ve tahkike dayali olarak delillendirmek seklindedir. Bu çalismada Râzî’nin usul görüsleri, el-Mahsûl etrafinda olusan literatür ve Râzî mektebine mensup olan yedi usulcü tanitilmakta, mektebin usul görüsleri ve yazim üslûbuyla ilgili özellikleri tespit edilmektedir.