Enartis

Bir gün birisi elma yedi Ve başladı hikâyemiz Acıya sürte sürte yonttukları heykelimiz Dikildi aynaların karşısına Biz aynaya her baktığında Dikine bir dünya görenler Ve burnundan dünya gelenler çoğu zaman Bu hiçlik Coğrafyasında Doğuyu İlla ki Doğuyu arıyoruz durmadan Biz ilk doğduğumuzda Ne anne kelimesi büyüdü dilimizde Ne de baba Konuşmayı ilk söktüğümüzde biz İnsan dedik İn - San heceleyerek