Edebiyat ve İnsan

Insan, her seyden önce düsünen, yorumlayan ve yeni seyler ortaya koyan bir varliktir. Iste bu özellikler de onu diger canlilardan ayiran temel niteliklerin basinda gelir. Gerçekten insani hayvandan ayiran ana özellik, güzellik yaratma ve güzellik aramadir. Insanin yaratici gücünü ve güzellik arama çabalarini gösteren önemli ugrasa “güzel sanatlar” diyoruz.Edebiyat eserlerinin büyük bir bölümü, insanlari çesitli bakimlardan egitmek amaciyla yazilmistir. Türk edebiyatinda Yunus Emre, birçok siirini ve Risaletü’n-Nushiyye (nasihat kitabi) adli eserini, Mevlâna Mesnevî’sini, Nâbî Hayriyye’sini, Namik Kemal Intibahromani ve tiyatro eserlerini, Ahmet Midhat romanlarini, Tevfik Fikret Halûk’un Defteri ve Sermin adli eserlerini, Mehmet Akif Safahat’ini, Hüseyin Rahmi çogu romanlarini –edebiyatimizda bu örnekler çogaltilabilir- hep insanlara nasil yasanilmasi, nelere deger verilmesi gerektigini ögretmek amaciyla yazmislardir. Bugün de kimi elestirmenler içerisinde edebiyatin insancil ve toplumsal yarar gütmesini isteyenler çogunluktadir. Iste bütün bu yönleriyle diyebiliriz ki sanat ve edebiyatin, genel anlamda insani varliginin bilincine erdirerek iyiye, güzele ve dogruya ulastiran “egitim”le çok siki bir iliskisi vardir. Unutulmamalidir ki “edebiyat” sözcügünün kökünü olusturan ve “terbiye=egitim” anlamina gelen “edep” kelimesi de bunun açik kanitidir.Elinizdeki bu kitap, edebiyati seven ve sevdirmeye çalisan biri olarak akademik yasantim içinde farkli dergilerde yayimladigim arastirma yazilari, ulusal ve uluslar arasi sempozyum ve panellerde sunulan sözlü bildirilerin derlenmesinden olusmaktadir. Bu yazilar edebiyatçi sahsiyetler ve edebiyatin bazi türleriyle ilgili yapilan çalismalar, üçüncü olarak da Türk dili ve edebiyati ögretimi alanlarinda yazilmis yazilardan olusmaktadir.