Din-Ahlak ve Saygı-Biat Üzerine Aykırı Yazılar

Bilim ve düsün insani Alâeddin Senel bu yapitinda “ahlak” kavramini tarihsel, sinifsal ve siyasi boyutlariyla inceliyor, tarih boyunca gelistirilmis ahlak kuramlarini karsilikli olarak ele aliyor:
“Egemen düzen, ‘çikarlar’ ile ‘inançlar’ birlestirilerek olusturulan ‘halkin inançlarina saygi’ zirhiyla korunabilmekte. Öyleyse bu karton zirh parçalanmali. Saygi, her türlü maddesel ve simgesel putlara, askin öznelere degil, gerçek insan öznelerine gösterilmeli ve karsilikli olmali; ötekiler tapinmadir. Tapinma ise ‘özgür insani’ tam da ‘gönüllü kulluk’ konumuna düsürür.”
“Bu çalismada, sinifli toplumun kurulusuyla birlikte, çikarlari uzlasmaz siniflari bir arada tutup denetlemede devletin baski aygitlarinin yetmeyecegi (Althusserci) görüsüne katilinmakta. Onu destekleme yolunda, ikna gücünün “dinsel ideoloji” biçiminde kurulusu, Sümer/Babil yaratilis mitosuna dayanilarak gösterilmekte: Dinin ahlak ile özdeslestirilisi, efendi-köle üretim iliskilerinden esinle, Tanri-kul esitsizlikçi iliski kalibinin dökülüsü; inanç üretenler-inanç tüketenler, yasli-genç kusaklar, çalistirilanlar-çalisanlar, yönetenler-yönetilenler, hatta erkek-kadin iliskilerinin bu esitsizlikçi kaliptan çikarilarak yeniden üretilisi sergilenmekte. Dinin, çikisindaki koruyucu kent tanrisina inanç (kenttanricilik) biçimiyle baslanip, çoktanricilik biçimlerinden geçirilip, tektanriciliga getirilisi boyunca hep ‘kul insan’ anlayisini sürdürme islevine yaradigi ileri sürülmekte. Açiklamalar, yaratilisçi kul insan anlayisina karsi varolusçu özgür insan degerlerine dayanilarak yapilan yorumlarla yürütülmekte.”