Çıt Yok

İNSAN EN BÜYÜK SIRLARINI KENDİSİNDEN SAKLAR...
Benimle göz göze gelmemeliydin. Gözlerimin hafızasına bakmamalıydın. Orada yaralı hayatların kahırlı masalını görmemeliydin. Ne sorarsam sorayım aynı cevabı veriyorsun: Katil kim? Bu kıyım çağında, “Katil kim?” demek, “Katil ben değilim” diye kendine yalancı tanıklık etmekten başka ne ki? Bir katil yaratalım ve onu yenelim istiyorsun.Zehirli sözlerden kurtul. Benimle bak kendine. Gözlerime tanık ol. Mademki bir kez baktın, gör o zaman.
İkinci savaş zamanı… İstanbul’u dehşete sürükleyen cinayetler… Cinayetlerini mutlak sessizlikle işleyen bir katil… “Ölü olmaktan ne zaman sıkılır insan?” diye soran bir çocuk… “Bazı oyunları kaybetmek için oynarız” diyen bir horoz dövüşçüsü...
İsmail Güzelsoy’un romanı Çıt Yok gizemli bir hafiye romanı gibi sürükleyici, varoluşun en temel sorularını cesurca dile getiren bir metin kadar derin.