Candı Yüceldi Şarabiydi

Can Yücel; hinzirdir, muziptir, içlidir, 'ser'hostur, 'ser'sairdir. En az siirleri kadar, yasadiklari da söyledikleri de sarabîdir. Can Yücel en ümitsiz kosullarda bile, üzümden sarap, saraptan siir yapmayi bilen, zekâyi ve siiri bir sarap gibi kadehlere doldurup sunma inceligi gösteren derin bir insan sevgisidir. Can Yücel siirini bilmeyenlerin bile, en az bir anekdotundan haberdar oldugu, toplumda Neyzen Tevfik gibi, Sair Esref gibi bir yeri olan, cid’TIY’e aldigi hayati bir rivayet gibi anlatilan bir söz ve ses tiyatrosudur. Can Yücel derin hüznünü, müthis alayciligi ve siirinin ayrilmaz ögesi argoyla dengeleyen, hatta gizleyen, devrimci bir romantik, “menfi bir TIP”tir. Can Yücel yazdiklarinda, en agdali ifadelerden, en acili agitlara; en sert sokak agizlarindan en yogun sevda ve sevgi siirlerine; zekâ pariltilarindan en yalin, en sade söyleyislere kadar her seye yer veren, öfkeyle sevgi arasinda çirpinan “güzel bir çeliski”dir. Can Yücel argoyu ve küfrü, bir arinma islemi olarak gören; ironi, zekâ patlamasi, aforizma türü söylemlerin egemen oldugu metinlerden “yazinsal meddah”liga dogru evirilen bir siir yolculugudur.Dokuz bölümden olusan bu çalismanin ilk iki bölümünde, Bir Can Yücel Portresi olusturulmaya çalisildi. Portrede ilkin “Can Yücel’in Hayatindan Kesitler Görüntüler”; ardindan “Can Yücel’in Poetikasina Genel Bir Bakis” yer aldi. Diger bölümlerde, Can Yücel’den “Incelikler”e yer verildi.