Bir Başka Paris

“Paris... Günesin cimri davrandigi, kapali havalarin ve yagmurun bol oldugu iklimi, bu yüzden her zaman yemyesil parklari, hemen sehrin içinde sayilabilecek ormanlari, gündüzün ve gecenin her saatinde canli bulvarlari, korku veren dar sokaklari, sefahat ve  eglence yerleri, adeta estetik bir  zevkle  tezyin  edilmis  vitrinleri  olan  magazalari,  dinî  hayati,  müzeleri,  konser  salonlari, üniversitesi, kitapçilari, sokak ressamlari, sokak çalgicilari ve fanfarlari, kadin veya erkek, genç veya  yasli  çok  defa  sik  giyinmis,  zarif  konusan  insanlari,  bunlarin  hemen  yaninda  metro koridorlarinda, kirli havanin isittigi metro izgaralarinda uyuyan klosarlariyla bana göre yine bir baska Belle Époque’ü yasiyordu. Bugün de süphesiz öyledir demek istiyorum. Ve yine süphesiz degisen çok sey de olmustur diye düsünüyorum.  Ama  yakin  yillarda  oradan  gelenler  hiç  de  güzel  haberler  getirmiyor.  Demek 1960’lar da rüya oldu…”