Benim Cumhuriyet'im

HALID ZIYA USAKLIGIL ILE YUNUS NADI’NIN TORUNU OLAN VE GAZETEYI 13 YIL YÖNETEN EMINE USAKLIGIL’DEN Cumhuriyet’e IÇERDEN CESUR BIR BAKISBenim Cumhuriyet’im bir ailenin, bir gazetenin ve basin dünyasinda bir kadinin birlikte akan öyküleriyle Türkiye'nin yakin tarihine içeriden bir bakis... Bu bakis matbuat tarihimize ve matbuatimizin önemli gazetecilerine aydinlatici bir isik tutuyor.Cumhuriyet gazetesi yakin dönem siyasi tarihimizin en önemli ayaklarindan birisidir. Kuruldugu günden beri sadece bir gazete olmakla yetinemeyecek kadar sorumluluk üstlenmis, Türkiye Cumhuriyeti’nin geçirdigi tüm dönüsümlerde yadsinamayacak roller almis, “kurucu kadronun kurucu gazetesi olma” kimligini yitirmemeye çalismistir.Unutulmamalidir ki her gazetenin oldugu gibi, Cumhuriyet gazetesinin de tarihi, kurucularinin, sahiplerinin, çalisanlarinin, yazarlarinin, muhabirlerinin ve okurlarinin oldugu kadar bir büyük ailenin de tarihidir. Emine Usakligil bu büyük ailenin hikâyesini, her iki anlamini da tasiyarak, kahramani kâh Yunus Nadi, kâh gazete, kâh ailesi, kâh Osmanli, kâh Türkiye Cumhuriyeti, kâh kendisi olan bir kitapla anlatti. Gelgelelim on bes yil boyunca Cumhuriyet gazetesinde yöneticilik yaptiktan sonra bu görevini hem aile içi hem kusaklar arasi yikici bir iktidar kavgasi sonucu birakan Emine Usakligil'in hayalindeki gazete ise bambaskaydi: “Oysa benim düsledigim Cumhuriyet, öyle bir gazete olacakti ki, basina damga vuracakti. Çogulculugu savunacakti. Çocuklara dünyaya gelmis olmaktan pisman olmayacaklari bir dünyanin mümkün oldugunu anlatacakti. Sürdürülebilir ekonomiye ve çevreye önem verecekti. Dünyanin yasanabilir bir yer olabilecegini, bu konuda bir seyler yapmanin mümkün oldugunu hatirlatacakti. Iktidar odaklarina karsi esit uzaklikta duracak, kamunun, toplumun, yurttasin tarafini tutacakti.”