Ben Şems

Ben Sems! Bu güne kadar birçok kisi anlatti beni, siz de duymussunuzdur. Ama hiç kimse beni ben gibi anlatamadi. Hiç kimse acilarimi görmedi, duymadi! Ugradigim ihaneti bilmedi! Bile bile niçin ölüme gittigimi, kendimi ölümün kollarina niçin attigimi anlamadi!Ah! Ihanetin acisi o kadar büyüktü ki yüregimde, hala yakar içimi!Yok! Yok! Siz de hemen yanlis anlamayin, suçu yok masun Kimya’nin. O daha küçücük bir çocuktu, nasil incitebilir ki bir Sems’i? Siz Semsi o kadar kör mü sanirsiniz? Ben ki zahiri ve batini ilimlerin üstadi, ben ki geçmisi ve gelecegi görebilen, ben ki yeryüzünde ve gökyüzünde görünen ve görünmeyeni görebilen, Kimya’yi anlamadigimi mi sanirsiniz? Iste buna gülerim! Kimya daha çocuk, beni incitmeye gücü yetmez ki. Hem o beni severdi, hem de çok severdi.Düsündüm! Uzun süre düsündüm ve sonunda tüm gerçegi size ben anlatmaya karar verdim! Zor olacak biliyorum ama zamani geldi beni benden dinlemenizin ve gerçekleri ögrenmenizin!Ey yazar, beni yazmaya cüret edebilen gafil! Kalemim ve yüregim sendedir, yaz artik beni…