Atatürk ve Ben

Ece’de Burcu’ya dogru kollarini açmis ve yanina gelmisti. Birbirlerine hasretle sarilip öpüstüler. Ece, söze girerek söyle dedi: Seni bunca sene sonra görmek ne güzel, gel bak Ata’miz burada, gel yanina gidelim. Burcu gördükleri karsisinda çok heyecanlanmisti. Bu duygu seli içinde göz pinarlarindan birkaç damla yas yanaklarindan süzülüverdi. Ailesinin, ögretmeninin anlatip ona tanittigi ve ayrica da okulunda evinde fotograflarini görüp, kitaplarda okudugu, bilgi sahibi olup, çok sevdigi sevgili Atatürk’ü simdi karsisinda idi. Burcu’nun dudaklarindan su kelimeler dökülüverdi: Atatürk ve Ben !... Atatürk ve Ben!...