Aşkla Kal

Insan olmaktan yorulur bazen insan.Hayat yorar, ask yorar, yalnizlik yorar, kalabalik yorar, gelen yorar, giden yorar...Sana sunulan hiçbir seye alisma bu yüzden. Terk edenler yorar...Daha az güvenmeye, daha az sevmeye ve daha az inanmaya tecrübe diyorlar. Ama bu tecrübe degil, tecrübeyi dogru kullanamamaktir.Daha az güvenmek, güven sorunu yaratir. Gerektigi kadar güvenmelisin. Daha az sevmek yalnizligi getirir. Hak ettigi kadar sevmelisin.Daha az inanmak inancini zedeler. Neye ne kadar inanman gerek, onu bilmelisin.Insanlar terk edilerek terk etmeyi, aldanarak aldatmayi ögreniyorlar. Oysa terk edilen sadakati, aldatilan dürüstlügü ögrenmelidir. Hayatin getirdigi sevinç ve mutluluklari nasil kabul ediyorsak, onun sunacagi kederleri de ayni olgunlukla kabul etmeliyiz. Bu dünya bir imtihan dünyasi. Kaderimize yazilan her keder, dayanma, sabretme ve inanma gücümüzü sinar.Yikilmis, aldanmis, incinmis, kirilmis olabilirsin. Umutlarin tükenmis de olabilir. Bu kaderindir. Kader seni sürekli dener. Cevabini bilmedigini sandigin bir soru gibi gelir. Oysa Rabb’in o sorunun cevabini çoktan vermistir. Ve onun senin durumundakilere verdigi en iyi cevap gece-gündüz iliskisidir. Geceyi ve gündüzü düsün simdi. Ve sunu:Her yeni gün, bitmis bir gecenin ardindan baslar ve sahitlik ettigimiz bitisler, göremedigimiz nelerin baslangicidir kim bilir...