Aşkın Gözyaşları 4 Hamuş Ölümü Öpen Derviş

Tebrizli Sems’in dilinden Hallac’i okumak…Ask; bir elif miktari sevilmek için gelen her çileye kimi zaman daragacinda kimi vakit kör biçaklar arasinda bir vav gibi hamus olabilmektir.Hamus yani susmak. Susmak halvetti Hira’da, susmak En’el Hak’ti Hallac-i Mansur’da, Hamus olmakti yârin alfabesiz halinde Mevlana’ca.Ve susmak visal orucuydu masukta, iftarini sehadet serbeti ile açan Sems misali.Suskunuz. Kin ve garazdan uzaktayiz. Biraz dargin biraz da boz bulanigiz o kadar. Aldatildik biz de ask yolunda. Yâre kirildik ama yolu terk etmedik Sems. Sen yüregi yarali olana gelirsin. Bize neden gelmiyorsun Sems? Hem vuslat hem hicransin dost yüreklim! Yanimizda bizimleyken yaramizda olmayan... Bizler de Mevlâna misali alip kalemi elimize “Hamus” yazsak düser miydin yollara? Gelir miydin acilarimiza? Dokunur muydun yüreklerimize?Ha: Hallac, Mim: Mevlana, Sin: Sems… Hamustu onlar. En Sevgiliye sevdaliydilar. Askin uzun yol arkadaslari. Tüm kötülükleri güzellikle savusturanlar, susanlar, iyilik kardesleri, aska namzet secde kardesleri, susayanlar, ölüm sözcügünü askin solugundan içenler… Askin “Hizir”lari…