Arkası Karanlık Ağaçlar

“Su, bütün hayata kuvvet veren. Tüm ormani kucaklayan, su arkasi karanlik agaçlarin yanina, usulca girebilsem. Su zirva dünyadan kurtulup, karanliklara gömülü köyün ardindaki ormanlarin içine... Kuslar geliyor, ‘o dünyanin en güzel agbisi, iste bak okuttu seni, ögretti sana, soylu bir meslegin oldu, sakin aglama!’ Baska bir serinligi var agaçlarin, çig damlalari baska, kurumus kus tü¨yleri baska, yabancisi olmadigim bir yer. Genis bir düzlük sakliyor içinde. Orada simsiyah gözlü yorgun atlar olmali, çok çalismislar, kosmuslar, kardeslerini, ailesini utandirmamis, aç koymamis.Yol uzuyor, meshur laf, hayat devam ediyor diyor birileri. Arkasi karanlik agaçlarla aramda bir perde, bir cam. O kadar sildim ki bu cami... Bir gu¨n ben bile farketmeden, dalginlikla kiriverip gidebilmek için; çocuklugumdan beri gölgesi sirtina yerlesmis arkasi karanlik bu agaçlarin yani basina...”