Ahlâki Olgunluk ve Dindarlık Arasındaki İlişki

Bu araştırma, Bursa’daki çeşitli okullarda görev yapmakta olan öğretmenlerden tesadüfî olarak seçilen 521 öğretmen üzerinde yapılmıştır. Araştırmanın amacı, dindarlık ile ahlâki olgunluk arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda, dindarlıkla ve din eğitimi ile ilgili değişkenler bağımsız değişken, ahlâki olgunluk ise, bağımlı değişken olarak ele alınmış ve aralarındaki ilişki incelenmiştir. Ayrıca demografik değişkenler (cinsiyet, yaş, sosyo-ekonomik düzey, mezun olunan lise türü ve medeni durum) ile ahlâki olgunluk arasındaki ilişkiler, dini yönelim açısından incelenmiştir. Genel tarama modelinde yürütülen araştırmada, veri toplama aracı olarak, Şengün ve Kaya (2007) tarafından geliştirilen Ahlâki Olgunluk Ölçeği, Allport ve Rose tarafından geliştirilmiş ve Gürses tarafından Türkçeye uyarlama çalışması yapılmış Dindarlık Ölçeği ve araştırmacı tarafından geliştirilen Kişisel Bilgi Anketi kullanılmıştır. Yapılan çalışma sonucunda iç-güdümlü dindarların yüksek bir ahlâki olgunluk düzeyine sahip olduğu, demografik değişkenlerin bu düzey üzerinde anlamlı bir farklılaşma oluşturmadığı, din eğitimi değişkeninin ise, anlamlı bir fark yarattığı tespit edilmiştir